از مهم ترین مسائلی که امام مسجد و محله و حتی طلاب جوان در طول حیات تبلیغی و طلبگی خویش با آن مواجه هستند، محل رجوع بودن آنان برای مردم است. چرا که در کنار تبلیغ دین، آنان مامن و پناهگاهی برای روح و روان مردم مومن می باشند. بنابراین از همان ابتدای طلبگی در بسیاری از موارد ورود صورت می پذیرد؛ اما سوالی که باقیست آیا این ورود با آگاهی کامل صورت پذیرفته یا نیاز به بازآگاهی وجود دارد؟ تجربه حجت الاسلام غریب را می شنویم.
"*" indicates required fields
"*" indicates required fields